Ocena skuteczności przeciwbólowej magnetoledoterapii u chorych z zespołami bólowymi kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego

Słowa kluczowe:

zespół bólowy części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa, magnetoledoterapia

Streszczenie:

Wstęp: Zespoły bólowe części lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa najczęściej występują na skutek przeciążenia układu kostno-stawowego. Przyczyną jest częste, niewłaściwe podnoszenie ciężkich przedmiotów, najczęściej przez osoby pracujące fizycznie, wykonujące powtarzające się ruchy zginania i prostowania tułowia (skrętoskłony z obciążeniem). Problem ten dotyczy nie tylko ludzi dorosłych, ale również dzieci i młodzieży.

Współcześnie rośnie zainteresowanie nowymi formami terapii przeciwbólowej, zwłaszcza tymi, które wykazują synergistyczne efekty terapeutyczne. Celem pracy jest ocena skuteczności przeciwbólowej magnetoledoterapii u chorych z zespołami bólowymi kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na tle zmian zwyrodnieniowych.

Materiał i metody: Przebadano 66 pacjentów obojga płci w wieku od 30 do 76 lat (średnia 54,7±13,8) z zespołami bólowymi kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na tle zmian zwyrodnieniowych. Ze względu na rodzaj zastosowanej terapii przeciwbólowej (magnetoledoterapię, magnetostymulację, prądy TENS) chorych podzielono na trzy grupy. U wszystkich chorych czterokrotnie (przed rozpoczęciem terapii, po 5, 10 i 15 zabiegach) oceniono natężenie bólu wg zmodyfikowanego kwestionariusza Laitinena i w skali wizualno-analogowej (VAS).

Wyniki: Po terapii natężenie bólu w badanych grupach istotnie zmniejszyło się. Największą poprawę wszystkich wskaźników bólu wg kwestionariusza Laitinena obserwowano w grupie chorych leczonych magnetoledoterapią i prądami TENS, a najmniej korzystną – magnetostymulacją.

Wnioski: 1. Magnetoledoterapia wykazuje istotną skuteczność przeciwbólową u chorych z zespołami bólowymi kręgosłupa i nie wykazuje działań niepożądanych. 2. Jednoczasowe zastosowanie promieniowania podczerwonego generowanego z diod LED i pola magnetycznego wzajemnie wzmacnia efekt przeciwbólowy u chorych z zespołami bólowymi kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, szczególnie w zakresie intensywności bólu i jego częstotliwości, co wpływa na zwiększenie aktywności ruchowej i zmniejszenie stosowania leków.

Źródło:

Wiadomości Lekarskie 2010, TOM LXIII, NR 4